O książce: rok / Grotowski urodził się w 1933 roku. W 1950 był już studentem krakowskiej Wyższej Szkoły Teatralnej; w 1954 odbył staż w Moskwie, gdzie ze źródeł studiował bardzo interesującego go Stanisławskiego. Od 1959 roku przez pięć lat kierował małym studiem „Teatr 13 Rzędów” w małym miasteczku na ziemiach zachodnich, a od 1965 roku rozpoczął współpracę z małą grupą aktorów w zorganizowanym przez siebie Teatrze Laboratorium, prowadząc zajęcia i zajęcia pokazując spektakle w przestrzeni „teatru jednej sali”. Teatr Laboratorium wkrótce zasłynął w Europie, potem w Ameryce, a potem, jak to się mówi, na całym świecie, trzema wspaniałymi spektaklami Grotowskiego „Akropol”, „Książę Niezłomny” i „Apocalypsis cum figuris”, ucieleśnionymi przez jego „bezprecedensową”. aktorów i przyniosła mu światową sławę, zszokowała publiczność niespotykaną intensywnością i konfesyjną głębią istnienia aktora (ale nie „gry”) w przedstawieniu, które z kolei miało miejsce przed widzem-świadkiem jako wydarzenie ( ale nie jako spektakl dla publiczności).